Sosyal medyaya her baktığımda -takip ettiğim sayfalardan da dolayı- işkence görmüş, zor durumdaki sokak hayvanları hakkındaki haberleri veya sıcak bir yuva aranan hayvanların ilanlarını görüyorum.
Bu konuda tek başımıza yapabileceklerimizin bir sınırı var. Birlik olmak çok önemli.
Geçtiğimiz günlerde duyurusunu gördüğüm “Hermamabirnota” projesi bu açıdan beni çok umutlandırdı.
Tüm eğlence mekanlarının kapatıldığı, etkinliklerin iptal olduğu pandemi döneminde bu durumdan en çok etkilenenlerin başında hiç şüphesiz müzisyenler geldi ancak onlardan bir kısmı, Eda Kocatürk’ün büyük adımıyla “Hermamabirnota” projesini başlattı.
İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Klasik Gitar Bölümü öğrencisi Kocatürk’ün başlattığı projede, konservatuvar bölümü öğrencisi ya da mezunu gönüllü eğitmenler online olarak piyano, bas gitar, obua, caz ve klasik müzik armonisi, yan flüt, elektro gitar, ukulele, klasik gitar, keman, prodigies, vokal koçluğu/şan eğitimi ve kontrbas dersleri veriyor. Bu derslerin ücretleri tamamıyla sokak hayvanlarının tedavileri ve mamaları için harcanıyor.
Röportaj: Pınar Karahan
Klasik Gitar Bölümü’nde öğrencisin hâlâ… Bu bölümü okumaya nasıl karar verdin?
Eda Kocatürk: 9 yaşında gitara başladım ve yıllar sonra bu hobimin işim olmasını istedim. Yıldız Teknik Üniversitesi (YTÜ) Klasik Gitar Bölümü’nde 2 yıl eğitim aldım daha sonra İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Klasik Gitar Bölümü’ne geçtim ve halen öğrencisiyim. 1995 İstanbul doğumluyum, 19 yaşımda enstrüman dersleri vermeye başladım hâlâ da veriyorum. Bildiğim bir şeyi başkasına aktarmak küçük yaşlardan beri çok zevk aldığım bir şey, hep öğretmencilik oynardım. İlk öğrencilerim de ailem, komşularımız ve onların çocuklarıydı.
Hayvanlarla çocukluğundan itibaren nasıl bir ilişkin oldu?
E. K. : Kendimi bildim bileli sokaktaki hayvanlar için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Birçok kez gönüllü olarak dostlarımızın bakımı ve yaşadıkları yerin düzen ve temizliği için barınağa gittim. İlkokul yıllarımda konuşmayı çok sevmediğimden insanlara bilgi vermek, duyarlılık oluşturmak amaçlı hayvanlarla ve bakımlarıyla ilgili birçok yazı yazıp sınıf arkadaşlarıma dağıtıyordum. Lise ve üniversitede arkadaşlarımızla aramızda para toplayıp hayvanlara mama alıyorduk. Hatta üniversitenin ilk yıllarında benden not isteyenlerden mama almalarını istiyordum. Yemek yerken yanımda bir hayvan varsa kesinlikle paylaşırım yoksa içim rahat etmez. Bugüne kadar elimden geleni yaptım, bundan sonra da yapmaya devam edeceğim.
Evcil hayvanın var mı?
E. K. : Evde beslediğim bir hayvan yok maalesef. Küçükken muhabbet kuşu besliyordum. Birkaç kez de kedilere ve kirpilere geçici bir süre baktım ama alerjim olduğu için evde çok istesem de hayvan bakamıyorum. Ayrıca evde bir hayvana bakarsam dışardakilerle ilgilenemem gibi düşünüyorum. Biraz astrolojiyle de ilgileniyorum ve 6. evimdeki konumum başak, hayvanlara hizmet etmem gerektiğine işaret ediyor. Dünyaya gelişimin bir amacı varsa bu tam olarak o!
25 eğitmen ders veriyor
“Hermamabirnota” projesinin kurucususun. Açıkçası bu konuda tüm ayrıntıları merak ediyorum. Nereden aklına geldi? Ne zaman, nasıl başladı?
E. K. : Yıllardır hayvanlara nasıl daha fazla destek olabilirim, yaşam koşullarını nasıl iyileştirebilirim diye düşünüyorum. Okuduğum bölümü de bununla birleştirmek istiyordum. İlk zamanlar “Acaba bir konser mi düzenlesem?” diye düşünüyordum ama sürekliliği olan bir şey yapmak gerektiğinin de farkındaydım.
Bir gün yaşadığım yerin çok yakınındaki sokak hayvanlarının ne kadar aç olduğunu, aldığım mamaları nasıl yediklerini ve istediklerini gördüm. Hepsine yetmedi maalesef ve çok üzüldüm. O günden sonra birkaç gün hep onları düşündüm ve uyuyamadım. Bir sabah uyandığımda bu projeme artık bir yerden başlamam gerektiğini düşündüm. İnsanların ne tepki vereceğini bilmiyordum ama denemezsem sokaktaki dostlarımızı yüzüstü bırakmış hissedecektim. 10 Ocak 2021 Pazar günü öğle saatlerinde bir Instagram hesabı açarak başlamaya karar verdim. Birçok hesaba mesajlar attım, paylaştım. İlk haftamızda, yıllar önce bir belediye kültür merkezinde ders verirken tanıştığımız bir öğrencim projeyi çok beğendiğini ve ders almak istediğini söyledi. Birkaç arkadaşım ve ailesi de maddi destekte bulundular. Bunlar benim için mutluluk vericiydi. İnsanlar tarafından projemin önemsenmesi ve artık daha fazla mama alabilecek, daha fazla sokak hayvanının tedavisine destekte bulunacak olmak müthişti! Projemiz haftalar içerisinde daha da duyuldu ve başka şehirlerdeki konservatuvar öğrencileri de ders vererek destek olmak istediklerini belirttiler, seve seve kabul ettim. Şu anda 25 kişilik bir eğitim kadrosuyla projeye devam ediyoruz. Umuyorum ki kısa zamanda her eğitmenimizin öğrencisi olur ve daha fazla mama alabiliriz.
Ben ve diğer tüm müzisyenlerin özellikle şu pandemi döneminde maddi kaynaklara çok ihtiyacı var ama önemli olan bizim ihtiyacımız varken de başkalarına yardım edebilmektir diye düşünüyorum.
Konservatuvar okumayan müzisyenlerden projeye katılmak isteyen oldu mu?
E. K. : Evet, konservatuvar okumamış müzisyen arkadaşlarımız da eğitim vermek istediklerini defalarca belirttiler, fakat onlarla başka bir proje yapabileceğimizi belirttim. Geliri yine mamaya dönüşecek bir konser düzenleyebiliriz pandemiden sonra.
Her ders 15 kg mama parası
Hangi dersleri veriyorsunuz? En çok hangi derslere ilgi var?
E. K. : Şu anda piyano, bas gitar, obua, caz ve klasik müzik armonisi, yan flüt, elektro gitar, ukulele, klasik gitar, keman, prodigies, vokal koçluğu/şan eğitimi ve kontrbas derslerimiz var. Genellikle zoom üzerinden derslerimizi yapıyoruz. En çok sorulan dersler klasik gitar, şan eğitimi ve yan flüt branşları.
Ders ücretleri ne kadar? Paranın hepsi mi mamaya gidiyor?
E. K. : Ders ücretlerimizi 15 kg kedi ve köpek mama fiyatlarına göre belirliyoruz. Şu sıralar mama fiyatları 150-200 TL civarı. Daha ucuza da var ama hayvanlara en azından belli bir kalitede mama yedirmek istiyoruz. Mama fiyatlarını bilmeyenlere fazla gelebiliyor bazen ücretlerimiz ben de dostlarımıza yardım edebilmeleri için başka gönüllülerin mama kumbaralarının linkleri paylaşıyorum. Bu kumbaralardan 3-4 TL’ye bile mama yardımı yapılabiliyor.
Eğitimler herkes için özel olarak planlanıyor ve tabii ki dersleri normalde olan değerinin altına vermemiz de mümkün değil. Eğitimler tamamen konservatuvar son sınıf öğrencileri ve mezunları tarafından veriliyor. Alınan her eğitim için sertifika da veriyoruz.
Eğitmenlerimizin hepsi tamamen gönüllü olarak ders veriyor, herhangi bir ücret talep etmiyorlar. Tüm para mamalara ve hayvanların tedavi masraflarına gidiyor.
Mama alımlarını ve dağıtımlarını nasıl yapıyorsunuz?
E. K. : Mamaların bir kısmını kendim alıyorum ve dağıtıyorum. Çevremde tanıdığım mama dağıtan fakat durumu olmadığından yetişemeyenlere de veriyorum onlar dağıtıyorlar. Sokaktaki dostlarımıza bakan birçok gönüllü var onların mama kumbaralarına destek oluyorum. Gerekirse evlerine gönderiyorum. Dostlarımızın tedavisi için maddi desteğe ihtiyaç olduğunda nakit gönderimi sağlıyorum. Destekte bulunduğumuz her yeri ve her dostumuzu sayfamızda paylaşıyorum. Mümkün olduğunca bu konuda şeffaf olmaya özen gösteriyorum, güven önemli. Gelen mamaların hepsini tek bir yere yönlendirmek bencillik olur, mümkün olduğunca gerekli gördüğüm yerlere, Türkiye’nin dört bir yanına dağıtıyorum.
Sponsorluk veya başka bir destek bulmaya çalıştınız mı?
E. K. : Birçok yere mesaj gönderdim. “Sokaklarda aç hayvan kalmayacak” mottolu kuruluşların bize destek olmalarını rica ettim. Hiçbirinden geri dönüş alamadım. Projeye başlamadan önce benden telefonumu alıp geri dönüş yapacaklarını söyleyenler de oldu. İlk düşüncem bu projeyi bireysel olarak başlatmaktı, bu kadar büyüyeceğini düşünmemiştim o sıralar. İnsanlar sadece kendileri tarafından bir yerlere yardım ulaşmasını istiyorlar, başkalarının yapabileceği yardımları desteklemiyorlar. Bu bana duyarlılık gibi gelmiyor, asıl duyarlılık desteğin nerden ve nasıl geldiğini önemsemeden yapılandır. Bu düşüncede olduğumdan mümkün olduğunca tüm mesajlara dönüyorum, tüm talepleri değerlendiriyorum.
Yardım konseri de düzenlenecek
Proje kısa sürede ses getirdi, bundan sonrası için nasıl bir planınız var?
E. K. : Projemizin büyük bir kısmı bu şekilde online derslerle devam edecek. Devamlı öğrencilerimiz çoğalırsa ve şartlar normale dönerse mini öğrenci konserleri, eğitmen konserleri düzenlemeyi ve tabii ki gelirini de yine mama ve tedaviye kullanmayı düşünüyorum. Atölyeler düzenlemeyi planlıyorum. Bir mama kumbaramız olacak ilerleyen günlerde. Bu kumbara ders almak istemeyen ama küçük miktarlarda yardım etmek isteyenlerin de destek olabilmesini sağlayacak. Kumbaramızda mamalar biriktikçe gerekli olan diğer kumbaralara aktarım yapacağım ya da gerekli yerlere göndereceğim. Her zaman yeni önerilere de açığım. Asıl hedefim büyük bir çiftlik gibi bir yer alıp bakıma, yardıma, tedaviye muhtaç sokak dostlarımızın yaşamaları için gerekli koşulları sağlayabilmek.
Yıllardır çıkmayan hayvan hakları yasası hakkında ne düşünüyorsun?
E. K. : Şu sıralar birkaç değişiklik olacağını söylüyorlar, umuyorum ki bu değişiklikler onların yaşam kalitesini arttıracak ve uğradığı haksızlıkların bedelini bir şekilde ödetecek şekilde olur. Önümüzdeki yıllar içerisinde canlıların hayatı daha ön planda olacak, inanıyorum.
Ders almak istemeyen veya maddi imkanı olmayanlar nasıl desteklerde bulunabilirler.
E. K. : Henüz yeni bir proje olduğumuzdan bol bol paylaşım yapılmasını rica ediyorum. Ne kadar çok öğrencimiz olursa o kadar çok mama alabilir, gerekli yerlere ulaştırabiliriz ve tedavi desteğinde bulunabiliriz. İnsanlık adına kızdığım çok fazla şey var fakat projemizle ilgili olan kısmı aktarmak istedim. Yardım edecek bir canlı bulamayacağımız, her canlının gerekli yaşam koşullarına sahip olduğu günler görmeyi diliyorum. En baştan beri yanımda olan aileme, arkadaşlarıma, öğrencilerime, hocalarıma, dostlarımıza bakan birçok gönüllüye, destekleri için Su Soley ve Billur Kalkavan’a, MÜYORBİR Başkanı Burhan Şeşen’e çok teşekkür ederim.
